You are right man.ใจสปาร์ค ไม่รู้ตัว.

บทนำ

ตอนที่ 1.

                     โว้ววว ว ...  ทำไมทุกคนถึงทำกับฉันแบบนี้ ทั้งคุณพ่อ ทั้งคุณแม่ หื้ออออออ อ. ส่งให้ฉันไปอยู่กะใครไม่รู้  .. และก็ ที่มากไปกว่านั้น ฉันต้องมาแต่งงานตั้งแต่อายุ 17 ย่าง 18 ยังนี้อ่ะหรอ มันยุติธรรมแล้วหรอ . -0- .  นี่มันคุมถุงชนชัดๆ ..  หื้ออออออ อ   ร้องไห้แปป /~ ~\

                   ก๊อกๆ ๆ    ! “ บีช .. เก็บของเสร็จหมดยังลูก “ เสียงแม่จอมสั่งของฉันที่กำลังเคาะและเรียกฉันอยู่ ” โอ้ยยยย ! ปึ้ง ... แม่จะอะไรกับบีชนักหนา อ่ะ “ ฉันเปิดประตูเสียงดังแล้วเดินกระแทกเท้าไปนอนตุ๊บ ! อยู่บนที่นอน ซึ่งเป็นการแสดงกริยาว่า ฉันไม่พอใจสุดๆ  “ ลูกเอ้ยยย .. แม่ก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้หร่อกน้ะลูก “  แม่เดินเข้ามาแล้วเอามือลูปที่หัวของฉันเบาๆ .. ฉันเลยดีดตัวลุกขึ้นมา

“ นั้นแม่ก็ไม่ต้องให้บีช ไปสิ่ ..  แม่ไม่คิดถึงบีชหรอ ? “ จากนั้น ฉันก็ซุกลงที่ตักแม่

“ หื้อ .. แต่มันเป็นความประสงค์ของย่าน้ะลูก ท่านแก่มากแล้วอีกอย่างแกใกล้จะตายแล้ว ต้องทำตามใจเขาหน่อย เพราะ เขาอยากเห็นเราสองตระกูลแต่งงานกัน “ แม่ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ ปัป ! ย่าเราก็ตายไปแล้ว แล้วเขามาเกี่ยวอะไร ? “ ฉันเอามือตบลงบนที่นอน  

“ ก็มันเป็นสัญญา ระหว่างท่านที่เป็นเพื่อนกันมานาน นับ .. แม่ก็ไม่รู้น้ะ แต่เพื่อความสบายใจของท่านย่าฝั่งนู้น “ แม่พูดแล้วก็ลูปหัวฉัน อีกที  .. จนทำให้ฉันหงุดหงิดเดินลงไปข้างล่างบ้านเพื่อไปขอความช่วยเหลือจาก ป้ายิ้ม ‘ ที่พึ่งสุดท้ายของฉัน

“ ป้ายิ้ม  .. ป้ายิ้มอยู่ไหน “ ฉันวิ่งหาป้ายิ้ม จนฉันหงุดหงิด ”ป้ายิ้มมมม ‘  บีชโกรธป้าแล้วน้ะ “

“ ค้า ... คุณหนู “ ป้ายิ้มวิ่งมาเหงือกซก แล้วก็หิ้วของพะลุงพะลัง“ ป้ายิ้มไปไหน มา .. ป้ายิ้มช่วยบีชด้วยน้ะ บีชไม่อยากไปอ่ะ “

“ คุณหนูค้า .. ป้าก็ต้องไปกับคุณหนู “ คำตอบที่ฉันได้ยินมันทำให้ฉันดีใจ แต่ไม่อยากจะแสดงออก เพราะยังไงเราก็ต้องไปอยู่กะนอื่นอยู่ดี  หื้ออออออ อ ฉันเลยได้แต่เดินอำลาโลกไปขึ้นรถแล้วใส่หูฟังเปิดเพลงในระดับที่สูงที่สุด  เพราะ ไม่อยากจะรับรู้อะไรแล้ว  L . . .